De trouwe lezers van mijn blog kunnen zich wellicht herinneren  dat ik eerder had geschreven over mijn kwpn avontuur.

Het hele verhaal is terug te lezen op de blog van september 2021  want dat was nl de blog waarin ik omschreef dat ik een KWPN veulen had aangekocht op de veulenveiling van midden Nederland. Dat is niet iets wat wij normaal snel zouden doen. Wij zijn immers een stal met voornamelijk Friezen. Maar wat ik toen al schreef was dat ik zo onder de indruk raakte van dit veulen dat ik na overleg besloot toch te bieden op dit veulen. Nadeel blijft natuurlijk altijd dat het een hengstje was dus hij vertrekt alweer heel snel na het afspenen bij zijn moeder naar de opfok. Ik zag destijds dat er een   Mooie moederlijn achter zat

maar ik werd toch vooral aangetrokken door zijn houding en uitstraling in de ring. Het was eigenlijk niet de bedoeling zo ver door te bieden als we gedaan hadden maar iets zei me dat deze bijzonder was, wat dat dan ook mag zijn. Ik stak nog één keer mijn vinger op om te bieden, ook alwaren er wat blikken aan tafel die keken van:” Wat gaat zij nou doen”? Was het mijn eigenwijze bui of de niet aflatende indruk die het veulen bij me achterliet? Ik weet het eigenlijk niet, maar ik was meteen helemaal enthousiast toen ik doorkreeg dat ik de laatste bieder was. “We hadden hem”! Dat enthouisiasme is altijd gebleven. Ik was altijd nieuwsgierig naar hem. Eerst toen hj eindelijk van zijn moeder afkon en afgeleverd werd bij “de nieuwe heuvel in Linteren. En later weer toen hij afgeleverd werd vanuit de opfok. Veel ijkmomenten krijg je niet. Maar telkens als ik hem zag verraste hij me weer in positieve zin. Inmiddels is  Jan Folmer medeeigenaar van onze hengst want bij het aanleveren van het toen nog jonge veulen zag hij erg genoeg potentie in om mee te doen. En hoe fijn is dat. Professionele mensen die meekijken hem trainen en hem zo goed mogelijk begeleiden op. Weg naar volwassenheid. Eenmaal uit de opfok kwam er groen licht omtrent de foto’s, want dat is ook altijd nog wel een ‘dingetje’ en dan is het gelijk al einde verhaal zoniet voor die van ons. Royal Design’s carrière ging nog even verder. Meer dan een goed en mooi uitgegroeid paard heb je dan natuurlijk ook nog niet, maar toch was ik o zo blij toen ik dat nieuws kreeg, want met zijn uitstraling zat het wel goed. Hij moest nog wel wat uitgroeien en volwassener worden want het was nog steeds een iets te luxe hengst. De daaropvolgende maanden is hij licht gelongeerd en super begeleid en de dag van de eerste bezichtiging naderde. Zou hij er klaar voor zijn? De berichten van stal waren goed, maar ja wat is dat waard bij de jury? Afgelopen vrijdag was het zo ver. En we hadden er met spanning naar uitgekeken. Veel mensen die ik sprak zeiden het is een prachtig paard maar er is zoveel van Jameson rs op de keuring ….. Met andere woorden, de kans dat hij door mag is niet zo heel groot. Je moet gewoon je eigen koers varen en ik geloof in hem, dus niet op de  minpuntjes die mensen soms uiten

Royal Design (Jameson rs x Vivaldi)als veulentje (links)

Royal design als twenter (rechts)

Hieronder een filmpje van toen hij net terug kwam uit de opfok

(bij niet afspelen even op het potloodteken drukken)

Royal design nu op de keuring op het straatje voor de jury

⬇️

IMG_2942

Daar stonden we dan, en je bent overgeleverd aan de jurytafel aan het eind van het straatje. Hij liet zich correct zien en de jury heeft afgelopen jaar een hengst uit dezelfde moeder nl uit Gracia Heroique  aangewezen voor het verrichtingsonderzoek,, maar die is voortijdig naar Denemarken naar stal Helgstrand gegaan. En kwam uit een andere vader(Secret) maar heel veel meer weet je daar niet aan (presentatie op het straatje)je wilt hem zo snel mogelijk in de kooi zien, want dan weet je of hij een ronde verder mag. We moesten nog heel de middag wachten tot dat eindelijk zover was. En we hielden ons adem in. Royal Design overigens helemaal niet. Die ging als een losgeslagen stier door de baan. Wat een power! , maar hij moest toch echt wat rustiger worden hij galoppeerde keihard door de baan en was moeilijk in draf te krijgen. Zoveel onrust had hij. Hij ging nog een keer trots voor de jurytafel staan en brieste zo hard van zich af dat ik bang was dat de juryrapporten van tafel zouden worden geblazen. Heel leuk allemaal, maar stiekum ging ik hem toch wel een beetje ‘knijpen’ hadden ze die hele korte stukjes in draf, die hij overigens heel krachtig deed op waarde weten te schatten of was hij zijn eigen vijand met al die onstuimigheid en viel hier het doek? Een half uurtje spanning volgde. We waren met zeven man afgereisd en iedereen vroeg zich hetzelfde af. Normaal gesproken is het zo dat ze de naam van het paard noemen de hoogte en meteen daar achteraan zeggen : tweede bezichtiging, of ze zeggen dat niet maar gaan dan het paard toelichten en vertellen waarom hij niet verder mag. Bij royal Design noemden ze de naam van de vader, de moeder, de hoogte en toen hadden ze tweede bezichtiging moeten zeggen maar ze begonnen met praten en in een ‘split’ second dacht ik het gordijn te horen vallen. Ik keek mijn man aan en dachten :einde verhaal” Niets was minder waar toen ze uiteindelijk zeiden. Dit paard hopen wij in een wat rustiger voorstelling terug te zien in Den Bosch. Zei hij nou Den Bosch?? Lachend feliciteerden wij elkaar. Hij mocht dus toch door, wat een ontlading! Het was waar,  hij ging veel te onstuimig door de baan maar er zaten korte stukjes prima draf bij. En ik weet dat hij dat super kan alleen hij was te onrustig, om zich in drafpassages te laten zien. Wat fijn dat ze door hadden dat hij dat zeker wel kon en dat ze hem groen licht gaven. Het is zo’n mooi imposant paard geworden. En nu op naar Den Bosch wat een avontuur!

Mijn gevoel over hem was dus al die tijd juist en we zijn de fokkers B. Lichtendahl en de Nieuwe Heuvel die hem zo correct hebben voorgesteld dankbaar en uiteraard zijn wij supertrots en blij dat ook zij al die tijd zoveel vertrouwen hadden in hem, hoewel ik heel blij en tevrden ben dat hij naar de tweede bezichtiging mag  smaakt het natuurlijk ongemerkt naar meer, en wie weet, maar ik wil de lat niet al te hoog leggen. Voor mij is hij nu al geslaagd ,maar eerst maar eens rustig (als dat lukt) afwachten en op naar Den Bosch.

Wordt vervolgd!