Afgelopen zaterdag was het dan zo ver. Onze kleine kruimel moest voor haar premie naar de keuring.En dat is nog niet zomaar gedaan. Je moet je voorstellen je wordt geboren op 9 juli op een vreemde stal en  na een week moet je alweer verhuizen want dan blijkt ineens dat je thuisstal niet in Rijswijk is maar op de Veluwe. Zo spannend allemaal, in de trailer en anderhalf uur later ben je dan eindelijk op de plek waar je de komende tijd door gaat brengen. Als je goed en wel gewend bent krijg je een halster om je kleine hoofdje en moet je buiten dat dat heel raar voelt ook nog leren aan een touwtje te lopen. Dat had Sweetie na drie weekjes wel aardig door, maar heel veel tijd hadden we niet. Ze is immers 9 juli geboren en 27 augustus moest ze al naar de keuring. Dus ook nog oefenen of je naast je moeder braaf aan het touwtje blijft lopen en dat in draf dan nog een keer! Wat een hoop voor zo’n klein wezentje, maar ze heeft in heel korte tijd zich dat allemaal eigen gemaakt, met dank aan Pum onze stalmanager en yvonne lieftink die bij ons de paarden rijdt. Dan moet je voor de tweede keer in je leven in de trailer, maar dat had je gelukkig al een keer meegemaakt. Gelukkig ging alles goed en kwam alles omgeschonden aan op het keuringsterrein van de nieuwe heuvel. En wat een fans waren er al onze paardenvrienden kwamen kijken en dat heb ik het echt over een grote groep. Zo leuk dat ze zoveel belangstelling kreeg!

Maar het moest allemaal nog maar gebeuren en wat je thuis oefent moet er daar nog maar uitkomen natuurlijk. Maar Sweetie was niet dezelfde dondersteen dan thuis. Ze was zwaar onder de indruk van alles wat er om haar heen gebeurde. Herrie, heel veel andere paardjes, en heel veel belangstelling natuurlijk. Ik was benieuwd hoe ze het in de keuringsring zou doen. Ik dacht eerdt nog dat ze als een raket door de baan zou schieten zoals ze zo vaak thuis doet. Maar gelukkig was dat niet zo en liep ze braaf naast haar moeder mee!

Ik was zo benieuwd naar de uitslag. En gelukkig gebeurde waar ik op gehoopt had en samen met haar halfzusje van stal Zegwaard kreeg ze een eerste premie. Ik was zooo blij! En bovendien moest ze s’middags nog terug om acte de présence te geven bij de kampioenskeuring. Wat een eer voor kleine Sweetie ! S’middags werd ze geen kampioen maar haar eerste premie daar waren we voor van huis gegaan en dat was alles waar ik voor ons en voor haar op gehoopt had. En zo aandoenlijk om haar ineens superbraaf naast haar mamma te zien lopen. Dat deed ze anders nooit.

Na afloop met de hele fanclub op het terras van de Nieuwe heuvel gegeten. Want het moest uiteraard ook wel even gevierd worden!

Thuis weer lekker de wei in. En het was zo mooi om te zien dat Lou-lou (sweeties tante) bij terugkomst van Sweetie en haar moeder Hailey als een malle al bokkend en springend door de wei raasde. Telkens in een volte om hen heen. Alsof ze wilde zeggen dit is de kring waarbinnen ik jullie wil houden. Ze was echt superblij dat Hailey en Sweetie weer thuis waren .Ze zijn immers altijd onafscheidelijk! Maar heel bijzonder om te zien dat de band onderling ook zo hecht is.

Zaterdag was Sweetie voor de rest weer rustig in de wei, maar daar was zondag al weer niks meer van te merken. En wat een verschil net hoe ze zich op het keuringsterrein gedroeg! Het was weer ons oude vertrouwde blije ei.

Verder waren er ook nog andere momenten die we met de paarden hebben doorgebracht. We waren natuurlijk al op de nieuwe heuvel en Eef en Kevin die bij ons de merrie Mattie hebben gekocht gingen uiteraard ook nog bij haar op bezoek en de fanclub ging natuurlijk ook mee. Het is zo mooi om te zien hoe de interactie tussen die drie inmiddels is.

Ze doen ook heel veel leerzame dingen met haar in de tijd dat Mattie op de nieuwe heuvel staat om zadelmak gemaakt te worden. Ze nemen haar mee over de weg, over het spoor. En dat allemaal aan een los touwtje. Supergoed voor haar ervaring natuurlijk! Ze blinkt inmiddels als een spiegel en wassen in de wasplaatst is ook al niet vreemd meer voor haar. Ze nemen steaks niet allern een zadelmak pasrd mee maar een die al heel veel meer heeft dan alleen dat. Nu moet de laatste horde nog worden genomen en dat is daadwerkelijk op haar rijden. En dat staat morgen op het programma. Superleuk voor ze natuurlijk en uiteraard ga ik kijken en de beelden volgrn voljgende week. Morgenavond ga ik dan nog naar een wedstrijd van onze merrie Zotte kijken die onder leiding van Yvonne haar generale repetitie gaat doen voor waarschijnlijk de finale van  De Alrako competitie finale die wordt verreden op19 september. Maar yvonne wilde Zotte nog een keer uitbrengen op wedstrijd zonder dat er al teveel druk op de ketel staat Zodat zij Zotte nog één keer voor de finale langs de neutrale meetlat kan leggen. Dus dat kan goed of minder goed uitpakken maar deze wedstrijd is voor ons van wat minder belang dus we gaan het zien. En dan verder is er op woensdag veulenkeuring op de Nieuwe Heuvel en omdat ik toch nog in Kootwijk ben ga ik daar ook nog even kijken. Al met al een druk “ paardenweekje”.

Tot volgende week!